Txirbil harroketa eta urraduraren arteko diferentziak

 

TXIRBIL HARROKETA	URRADURA
Ez da amaierako eragiketa izaten beti. Batzuetan, txirbil harroketaren ondoren, piezei urradura egin behar zaie.	Amaierako eragiketa da beti. Hau da, prozesu honen ondoren, ez zaio beste eragiketarik egiten piezari.
Txirbil harroketa egiten da, aurretik urradura egin gabe.	Urradura ezin da egin, aurretik ez bada txirbil harroketarik egin.
Txirbil harroketaren ondoren urradura egin daiteke (edo ez, piezak eduki behar duen neurri doitasun eta gainazal akaberaren arabera erabakitzen da hori).	Urraduraren ondoren ezin da egin txirbil harroketako eragiketarik.
Neurri doitasuna oso ona da.	Neurri doitasuna bikaina da, Txirbil Harroketan baino hobea.
Gainazal akabera oso ona da.	Gainazal akabera bikaina da, Txirbil Harroketan baino hobea.
Erabiltzen diren erremintak, ertz zorrotzak dituztenak dira, widiazkoak edo altzairu lasterrekoak (F5000).	Erabiltzen diren erremintak, harri urratzaile zilindrikoak dira, zeramikozkoak.
Forma emateko piezari kentzen zaion geruza, handiagoa da urraduran baino, >1 mm normalean.	Forma emateko piezari kentzen zaion geruza, oso fina da, txirbil harroketan baino nabarmen txikiagoa, <0,1 mm baino.
Sortzen den txirbila, sendoa da.	Sortzen den txirbila, hauts erakoa da.
Prozesu asko dira txirbil harroketaren barruan kokatzen direnak: torneaketa, fresaketa, zulaketa, abeilanaketa, hariztaketa, mandrinaketa, brotxaketa, zerraketa, karraskaketa...	Batez ere, artezketa da prozesu nagusia, honen barnean bi mota daudelarik: artezketa orokorra (torneaketa egin ondorengo pieza zilindrikoak amaitzeko) eta artezketa tangentziala (fresaketa egin ondorengo pieza poligonalak amaitzeko).